بالاخره افتادم رو دور پادکست انگلیسی گوش دادن (در واقع دیدن. چون از طریق یوتیوبه - البته اگه کسی اونجا بدونه یوتیوب چیه به جز اینکه فقط اسمشو شنیده باشه و فقط چارتا موزیک ویدئو سلنا ازش دیده باشه )  

و دارم حس میکنم زندگی واقعی جای دیگه ای بوده و من خبر نداشتم . زندگی نرمال و منطقی. منظورم نگاه غربیه. 

دلم میخواد یه سیفون بکشم به همه زندگی چرتی که تو زبان فارسی داشتم اون همه وقت هایی که هدر رفت پای چرت و پرتای معلمایی که فکر میکردن سایت های پو*ن بدتر از اعدام کردن در ملا عام هست. زندگی ای که توش هدف این نبود که به معنای زندگی فکر بشه بلکه به این حواست باشه که یوقت گناهات از ثوابات جلو نزنه که یهو پس فردا توی جهنم از گوشت بدنت حلیم درست نکنن. بدنم میلرزه اون خاطرات میاد جلوی چشمم که معلم هامون به بچه های نوپا و هیچی ندون درباره جهنم حرف میزدند. خدا بزنه تو کمرتون اخه . 

کاش میشد زبان فارسیرم کلا بریزم توی چاه و سیفونشو بکشم . ولی نمیشه . فعلا دارم سعی میکنم انگلیسیم رو تا حد امکان تقویت کنم در اونصورت این شانس رو دارم که فارسیم رو کم کم فراموش کنم . 

به امید دیدار اسکلای وبلاگی :))