پس چرا نباید در پایان روزی که بهترین روزمونه با این دنیا خدافظی کنیم ؟ وقتی میدونیم فردا به احتمال قوی بدتر از امروزه .  

چرا وقتی میدونیم فردا یا لاقل هفته بعد ، یا لاقل سال بعد ، از این خوشی فقط یه خاطره و حسرته که میمونه ، و بازم یه روز بد یه هفته بد و یه سال بد خواهیم داشت ، خودمون از این دنیا نمیریم بیرون ؟ 😒 

واقعا اون یه تعداد محدود سینمایی که نرفتیم ، تعداد محدود چیپس و پفکی که نخوردیم ، تعداد محدود چرخ و فلک هایی که سوار نشدیم و تعداد محدود آغوش هایی که در کنارشون شب رو به صبح نرسوندیم و تعداد محدود پز هایی که ندادیم دوستایی که پیدا نکردیم و رنج هایی که هنوز نکشیدیم ، ارزش اینو دارن که بازم زنده بمونیم و تک تکشونو تجربه کنیم ؟ 🤔 

من تا پایان عمرم x کتاب دیگر خواهم خواند . آیا همین هایی که تا الان خواندم کافی نبود ؟ واقعا چرا باید فردا از خواب بیدار شوم ؟ چرا دکمه آف رو پیدا نمیکنم ؟ یکی باید این تلوزیونو خاموش کنه . شدیم شبیه سریال چارخونه . هر شب یه قسمت متفاوت نشون میده و هیچ کدومش با عقل سلیم جور در نمیاد . هر شب دو نفر دعواشون میشه و تو قسمت بعد همچین دست در گردن هم دارن تخمه میشکونن که انگار نه انگار اینا تو قسمتای قبلی با هم پدر کشتگی داشتن . 

سریال طنز آبکی ای که اسمشو گذاشتن زندگی . واقعا بدنیا اومدم که بشینم اینو ببینم ؟