شوتینگ استار رو دارم بعد یه وقفه چند هفته ای گوش میدم .انقدر اهنگام زیاده که خیلی وقتا یه اهنگ عالی تا یک ماه دست نخورده میمونه ! و وقتی دوباره پیداش میکنم خیلی کیف میده !^^ 

 انقدر دوستش دارم که اینو گذاشتم زنگ موبایلم ! (نمیدونم شایدم بی کلاسی باشه که یه نفر زنگ گوشیشو بذاره اهنگ مورد علاقش ولی خب این اهنگ یه ریتم ثابتی داره که هرکی بشنوه فکر میکنه بای دیفالت زنگ گوشیم این بوده و اهنگ مورد علاقم نیس!) 

آهنگو طی یک meme کشف کردم ! تو دنیای میم این اهنگ معروفه برا خودش . توی موزیک ویدئو اخر کتی پری هم نقل قول استاد مآبانه ای ازش میشه :) 

علی باعث شد پیداش کنم . فیلم مربوط بهش رو گذاشت تو کانال ... یکی دیگه از همون صبحای لعنتی بود که تا نصفه شبش با پرتقال یا یکی دیگه چت کرده بودم و سر سنگین و خوابالو توی مترو بودم و میرفتم دانشگاه ... روزهای تلخ شیرینی بود ! مثل شکلات تلخ .. الان که نگاه میکنم اون تلخی و سختی شده یه خاطره . خوب یا بد ، رفته به گذشته و من گذشته رو دوست دارم . هرچقدرم تلخ باشه . 

بعدا توی دانشکده فنی اهنگو با صدای بلند پخش کردیم و من و کشتی و علی میخندیدیم . اره خندیدن به این اهنگ . 

حالا این اهنگو دارمش چون یاد اور اون خنده هاست ! خنده هایی که به خاطر اهنگ به وجود اومدن . حالا این اهنگ به خاطر اون خنده ها تداوم یافته و رفته جرو اولین اهنگای پلی لیستم . 

 تو زندگی کم نخندیدم ولی هیچ کدوم همراه با یه اهنگ نبوده که توی ذهنم حک بشه . اهنگ و موسیقی خیلی روی من نفوذ داره . 

چند بار سعی کردم برداشت های فلسفی کنم ازش . وقتی قطار با سرعت زیاد میرفت . به مناظر نگاه میکردم و نبض اهنگ توی گوشم بود . یه اتوبان جلوم بود ، یه ساختمون گنده ، بعد یه محوطه خاکی . یکم چمن (حومه تهران وضع اشفته ای داره . یه جا برجه و دو متر اونطرف ترش بیابون ) 

این آشفتگی با اون نبض رو به افزایش اهنگ خو میگرفت و یه نگاه نیمه فلسفی بهم میداد . هرچند شاید همش یه سری توهم باشه که من اسمشو گذاشتم فلسفه ولی مهم اینه که به من حس فلسفی بودن میداد ! 

دریافت