" هر کسی یه پنچری ای داره " 

این جمله رو مصدق میگه ! (مصدق آدمیه که اسمش زیاد تو این وبلاگ هست و این حرفا ، هر بار که نمیتونم توضیح بدم کیه ، از آوردن اسم کوچیکش خودداری میکنم ولی همین بس که این مصدق مورد نظر من اون مصدق نخست وزیر معروف نیست . به قول خودش "مصدق نفت کش !" :دی ) 

جملش وجد آوره . . . داشت شاملو رو تحسین میکرد و منم گفتم " شاملو معتاد بوده ها " ... اونم این جمله رو تحویلم داد . 

نمیدونم این جملات حکیمانشو از کجا در میاره ولی من واقعن برای دادن چنین جوابی باید یه ده دقیقه ای فکر کنم . 

بدی بحث کردن در اینه که آدما فرصت زیادی برای فکر کردن راجع به چیزی که میگن ندارن . باید کلمات مناسب رو در اسرع وقت به کار ببری و یادت باشه چیزی رو از جا نندازی ... چه بسیار مواقعی بودن که متوجه شدم میتونستم جواب دندون شکنی بدهم که طرف مورد بحث کاملن به من تسلیم شه . 

راستی یه آهنگ لامصب پیدا کردم و این حرفا ... خیلی باحاله و این حرفا ... کلن این حرفا . وستش یارو از قصد صداشو شبیه صدای خروس میکنه ( مثل وقتی که حنجرتون میگیره و صدای خروس میده ) بعد اینجاش خیلی فازه و این حرفا ... (:)

یکی از افرادی که نظر داده به این وبلاگ نظر جالبی داد " آهنگای خارجی گوش نمیدنم چون با فرهنگ ما جور نیست "

 ( عینن این نبود . کلیتش این جمله بود . میتونید اصل نظرو از پست قبلی بخونید ) 

خب پاسخ من به ایشون واضحه : "حق با شماست ." خودم هم قبول دارم آهنگای خارجی امروزی درصدی از مستهجنات (!) توی خودشون دارن . مثل I will never let you down ... (: 

ولی راستش ما اینجوری حال میکنیم (this is how we do) و نوجوان ها و افرادی عام این جور موسیقی رو بیشتر میپسندن تا موسیقی سنتی ایران یا خواننده های پاپ ایرانی ... درسته که موسیقی سنتی گاهن مست کننده است (!) و موسیقی پاپ ایرانی هم شاید به مذاق خوش بیاد ولی ما یه چیز شاد (Happy) میخوایم ! پدر و مادرای بخت برگشتمون که با موسیقی جنگ و انقلاب که به معنای واقعی " غم انگیز " هستن بزرگ شدن و الان هم فقط موسیقی رو برای گریه کردن و احساساتی شدن گوش میدن .!!! حقیقت همینه (نیست ؟ مثال نقض ارائه دهید.) 

کاشکی یه روز یه بمب اتمی بیفته روی رشت ... لاقل اینجوری بلاگ یکم خلوت میشه ... والا تو این سه چار ماهی که بلاگ رو میشناسم وبلاگی نبوده که یه جورایی با رشتی ها هماهنگ نباشه . :دی